Adse Leijen (17 februari 1941 – 11 november 2009)

(kleine speech voor zijn crematie)
Adse heb ik leren kennen op zijn 65ste verjaardag. Mijn relatie met Jeroen was pas een maand eerder begonnen, maar het was al duidelijk dat we bij elkaar hoorden. Ik was onmiddellijk onder de indruk van Adse. Groot, mooi, met een open gezicht, super charmant: "chiararobbiano" zei hij met een glimlach "ik heb je gegoogled... welkom!" Ik was onmiddellijk verkocht.
Zijn ziekte heeft zijn lichaam veel veranderd sinds toen maar als je in zijn tuin of in zijn woonkamer zat, merkte je geen verschil. Zijn krachtige, weldadige, magnetische aanwezigheid bleef onaangetast. Die uitstraling heeft ook op mijn ouders veel indruk gemaakt, die vandaag in gedachten hier bij ons zijn.
De sfeer bij Adse en zijn goede fee Inge was zeer bijzonder – ik ben zo dankbaar voor die zomermiddagen, grazie lieve Adse e grazie cara Inge.
Een laatste punt wil ik maken over zijn ogen. Zulke ogen had ik nooit eerder gezien: donker bruin met heel veel licht. Mijn dochter Isabella heeft altijd prachtige bizarre donker-grijze ogen gehad, met heel veel licht. Ik heb ooit gedacht dat Isabella's ogen een mix waren tussen die van mij en die van Adse. de ochtend na zijn overlijden hebben Jeroen en ik onafhankelijk van elkaar vastgesteld dat haar ogen bruiner dan ooit waren geworden.
Adse gaat voortleven in Isabella, in Rosalie en Franck en in de gedachten van al de mensen die het geluk hebben gehad om Adse's unieke uitstraling mee te mogen maken.